‘Wie zou jij ‘live’ een Gelukkig Nieuwjaar willen wensen?’ Deze vraag trok ik uit het ‘Openhartig’spel dat ik met Jongste speelde. Na een heerlijke dag vertoeven op het water, het begin van zijn schoolvakantie vierend, speelden we het spel voor onze tent. Deze vraag was niet moeilijk te beantwoorden. Dat was zonder enige twijfel, mijn vader. Zijn dood bracht mij een nieuw begin. En dat zou ik hem heel graag nog eens zeggen…

Regelmatig ‘ontvlucht’ ik de drukte. Even helemaal niets. Ik met mezelf. Mezelf en ik. Bij Jongste merk ik dezelfde behoefte. Alleen, hoe geef je daar als 13-jarige handen en voeten aan? Hij ‘weet’ niet wat het is, maar ‘voelt’ dát er iets is. Hij kan het alleen niet onder woorden brengen. En dus, neem ik hem mee. Een paar dagen, hij en ik, onder het mom van ‘het vieren van het begin van zijn zomervakantie’. We ‘ontvluchten’ de drukte en vinden rust in een authentieke fruitboomgaard aan De Linge. Huren de ene dag een kano en de andere dag een sloep. Twee heerlijke dagen op het water. Meren aan voor lunch, dobberen langs de oever voor een dutje, begroeten andere ‘booteigenaren’ en hebben alle tijd van de wereld. Denken niet aan morgen, zijn niet meer bezig met gisteren. Vandaag is het feest! We voelen hoe ‘het’ weer stroomt in ons lichaam…

Zijn brugklasjaar is alweer voorbij. Een jaar waarin hij nieuwe vrienden maakte, merkte wat het voortgezet onderwijs van hem verwachtte en een jaar waarin hij zijn ‘puber-ik’ begint te ontdekken. Als Jongste in ons gezin met twee oudere zussen. ‘De zussen’, zoals hij ze noemt. Altijd weten ze het beter, hebben alles wat hij ontdekt al meegemaakt. Vol liefde geven ze hem advies, bemoederen ze hem, hun ‘kleine’ broertje… Zijn hoofd raakt er soms ‘overvol’ van. Zijn ‘puber-gedachten’ gaan met hem aan de haal, maken hem onzeker, laten hem twijfelen, doen hem piekeren. Zijn emoties halen zijn zelfvertrouwen zo nu en dan flink onderuit.

En zo spelen we het spel ‘Openhartig’. Uit een stapel kaarten, trekt ieder op zijn beurt een kaart. Vragen en opdrachten wisselen elkaar af. Mijn ogen worden vochtig als hij antwoord geeft op de vraag ‘Wie of wat heeft jou het afgelopen jaar het meest geïnspireerd?’ ‘Jij, mama, jij, omdat jij mij leert mijn hart te volgen’. Op de vraag ‘wie mis je op dit moment het meest’ zie ik de twijfel in zijn ogen… Op mijn aanmoediging dat hij eerlijk mag zijn, zegt hij volmondig: ‘papa!’ gevolgd door ‘al mis ik Goose ook, mama’. Goose, zijn trouwe viervoeter… Het spel brengt hem weer terug bij zijn gevoel. Bij zijn hart. En dan komen we bij de vraag ‘Wie zou jij, mama, ‘live’ een Gelukkig Nieuwjaar willen wensen’. Op de laatste vraag naar welk goed doel, volgens Jongste, de opbrengst van de eindejaarloterij moet gaan, antwoordt hij: ‘naar het goede doel wat zieke mensen beter maakt’.

Een mooiere afsluiting van de avond had ik mezelf niet kunnen wensen. De basis is gelegd. Jongste komt er wel. Met papa als zijn grote voorbeeld en mama die hem zijn hart laat volgen, heb ik alle vertrouwen in de toekomst en voel ik me overgelukkig!

Wil jij leren hoe je positiever over jezelf en over je leven kunt denken. Wil jij ervaren hoe je je persoonlijk vrij kunt voelen? Focus op datgene wat ECHT belangrijk is in je leven. Stel jezelf vragen. Als jouw leven geleefd is, waar ben je dan, met wie en wat vertel jij je (klein)kinderen?

Laat je 25 september a.s. inspireren door mijn authentieke levensverhaal. Kom tussen 16 en 19 uur naar mijn praktijk in Kaatsheuvel aan de Hoofdstraat 96.

Stop met datgene wat je niet meer wilt. Laat los wat jou niet meer dient. Tuurlijk gaat dat niet zonder slag of stoot en vraagt het vertrouwen. Vertrouwen in jezelf. Vertrouwen in het fundament dat je al in je hebt.

Door jezelf aan te leren positief over jezelf te denken, versterk je je zelfvertrouwen. Oefening baart kunst! Geloof in je eigen kunnen. Geloof in hoe dingen wel lukken, wel kunnen. Stel jezelf de juiste vraag. ‘Hoe lukt het wel?’ in plaats van ‘Waarom lukt het niet…’. Richt je op het positieve en je onderbewustzijn ‘zoekt’ naar hoe je het positieve kunt bereiken. Zo creëer je datgene wat je het liefste wilt. Zo creëer je jouw weg, jouw toekomst…

Kom jij luisteren naar mijn verhaal? Tegelijkertijd wordt het mooie gedenkteken aan mijn allerliefste vader onthuld. Zijn einde betekende voor mij een nieuw begin. Bijna vier jaar na zijn dood, zie ik wat hij bedoelde… op zijn sterfbed… met de woorden: ‘je gezin, Francis, je hebt een prachtig gezin, koester het!’

Wil jij geïnspireerd worden door mijn verhaal? Meld je dan even aan door een mail te sturen naar francis@pzaken.nl en ik zet een stoel voor je klaar.

Ik wens je een mooie, liefdevolle, openHARTige zomer!

Lieve groet,
Francis